nieruchomości | Co do zasady

Stosunkowo niewielka zmiana definicji obszaru oddziaływania obiektu w nowelizacji Prawa budowlanego, która obowiązuje od 19 września 2020 r., spowodowała istotną zmianę zasad ustalania kręgu stron w sprawach o uzyskanie pozwolenie na budowę.

Po 19 września 2020 r. nabywca nieruchomości może bez zgody dotychczasowego inwestora przenieść na swoją rzecz pozwolenie na budowę. Czy ułatwi to nabywcy nieruchomości realizację inwestycji?

Nowelizacja Prawa budowlanego wprowadziła istotne ułatwienie dla części właścicieli samowoli budowlanych. Ci z nich, których obiekty zostały wybudowane ponad 20 lat temu, mogą spać spokojnie. Jeżeli tylko ich obiekt jest w odpowiednim stanie technicznym, nie grozi im wysoka opłata legalizacyjna ani nakaz rozbiórki. Uproszczone i ujednolicone zostały również regulacje dotyczące pozostałych samowoli.

Zgodnie z nowelizacją Prawa budowlanego, która obowiązuje od 19 września 2020 r., w postępowaniu zmierzającym do legalizacji samowoli budowlanej nie można już ubiegać się o zgodę na odstępstwo od przepisów techniczno-budowlanych, a to z uwagi na wyraźne brzmienie nowego art. 9 ust. 5 Prawa budowlanego. Inwestorzy, którzy planowali dokonać legalizacji samowoli budowlanej z jednoczesnym uzyskaniem odstępstwa od przepisów technicznych, zgody takiej nie uzyskają. To samo dotyczy inwestorów, którzy oczekują na stanowisko odpowiedniego ministra, bo złożyli swoje wnioski przed 19 września 2020 r.

Naczelny Sąd Administracyjny zajmował się ostatnio sprawą, w której rozważał możliwość zastosowania przepisu o trzyletnim terminie na rozpoczęcie robót budowlanych do pozwolenia na wznowienie robót budowlanych, wydanego przez organy nadzoru budowlanego w odniesieniu do zalegalizowanej samowoli budowlanej. NSA wskazał, że terminu tego nie stosuje się w takim przypadku.

Konieczność określenia terminu, po którego upływie nie można już wyeliminować z obiegu prawnego decyzji o pozwoleniu na budowę, nie budzi wątpliwości. Szczególnie gdy inwestor zrealizował już inwestycję, działając w zaufaniu do organów administracji publicznej. Czy zmiana Prawa budowlanego, która nastąpi z dniem 19 września 2020 r., odpowiada oczekiwaniom inwestorów?

Tarcza 4.0 doprecyzowała, że możliwość czasowego wygaszenia umów najmu dotyczy najemców wszelkich powierzchni znajdujących się w obiekcie handlowym o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2. Wcześniejsze brzmienie przepisu przewidującego taką możliwość powodowało wiele wątpliwości.

Dla znacznej części obszaru Polski nie ma jeszcze miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, ale wszczęto wiele procedur planistycznych. W wielu wypadkach miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego wchodzi w życie w toku procesu budowlanego prowadzonego na podstawie projektu sporządzonego w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Na jakiej podstawie inwestor może w takim wypadku dokonać zmiany pozwolenia na budowę?

Wejście w życie przepisów tzw. tarczy antykryzysowej , czyli nowelizacji ustawy kryzysowej z 31 marca, odbiło się mocnym echem na rynku nieruchomości, w szczególności na rynku najmu powierzchni w galeriach handlowych. Poza szeroko komentowanym przepisem art. 15ze, który wygasił wzajemne zobowiązania stron umów najmu, ustawodawca wprowadził również inny, bardzo ważny przepis, który może znacząco wpłynąć na prawa i obowiązki nie tylko stron umów najmu, ale również innych uczestników obrotu gospodarczego.

Na skutek ingerencji ustawodawcy „wygasły wzajemne zobowiązania stron” umów najmu w centrach handlowych. Czy to oznacza, że umowy najmu wygasły?

Epidemia koronawirusa ujawnia kolejne problemy, z którymi muszą mierzyć się uczestnicy obrotu gospodarczego: ograniczenia w pracy przedsiębiorstw, zakłócenia dostaw, ograniczona dostępność pracowników i materiałów, zmiany w funkcjonowaniu urzędów i placówek pocztowych. Wywołane nimi przestoje mają skutki nie tylko na gruncie cywilnoprawnym. Do tego dochodzi bowiem problem upływu terminów obowiązywania pozwoleń administracyjnych. Czy istniejące regulacje, w szczególności tzw. tarcza antykryzysowa, mają na to jakieś rozwiązanie?

Wielu inwestorów realizujących obecnie budowy lub planujących je zacząć w nieodległej przyszłości pyta nas o prawne możliwości wstrzymania budowy lub wręcz odstąpienia od zawartych umów. Powstaje bowiem pytanie, czy jest sens kontynuować lub rozpoczynać inwestycje, których realizacja wiąże się z zaangażowaniem dużego kapitału finansowego i znacznych środków. W artykule sygnalizujemy, jakie instrumenty prawne mogą przysługiwać inwestorowi, który zdecydowałby się wstrzymać prowadzenie robót lub definitywnie odstąpić od umowy o roboty budowlane.