już obowiązujące | Co do zasady

Na początku roku weszła w życie ustawa z dnia 9 listopada 2018 r. nowelizująca szereg ustaw, w tym Prawo bankowe, pod kątem wzmocnienia nadzoru nad rynkiem finansowym. Treść Prawa bankowego została w jej efekcie rozszerzona o rozdział dotyczący przymusowego przejęcia banku koordynowanego przez KNF. Ustawa obowiązuje już od kilku miesięcy, dlatego warto przyjrzeć się dokładniej szczegółom wprowadzonego uprawnienia Komisji.

1 lipca 2019 r. w życie weszło rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/933 z 20 maja 2019 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 469/2009 dotyczące dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych. Rozporządzenie wprowadziło tzw. przywilej produkcyjny wyłączający niektóre działania producentów leków mających siedzibę w Unii Europejskiej spod zakresu ochrony przyznanej na podstawie dodatkowego świadectwa ochronnego.

Kiedy konieczne jest odbycie zgromadzenia, a kiedy można je pominąć? Uwagi na gruncie znowelizowanych przepisów Kodeksu spółek handlowych.

Dla wielu spółek 30 czerwca to data wyznaczająca termin odbycia zwyczajnego zgromadzenia wspólników. Jednym z punktów przedmiotu obrad ZZW powinno być podjęcie uchwały o podziale zysku (albo pokryciu straty). Zysk wynikający z rocznego sprawozdania finansowego może zostać przeznaczony między innymi na wypłatę dywidendy wspólnikom. Wydaje się, że to dobry moment, aby przyjrzeć się niedawnej nowelizacji przepisów dotyczących dywidendy w spółkach z o.o.

Dystrybucja leków od wielu lat jest ściśle reglamentowanym obszarem działalności gospodarczej. Podmioty uczestniczące w obrocie są licencjonowane, kierunek dozwolonej sprzedaży jest ściśle określony, a rynek podlega kontroli organów Inspekcji Farmaceutycznej. Mimo to wciąż istnieje zjawisko „odwróconego łańcucha dystrybucji leków”. Czy tzw. „antywywozowa” nowelizacja Prawa farmaceutycznego ma szansę wyeliminować nieprawidłowości bez paraliżowania legalnie prowadzonego obrotu?

6 czerwca br. weszła w życie kolejna nowelizacja Prawa farmaceutycznego. Jej celem jest ograniczenie zjawiska braku dostępności leków. Według twórców zmian tylko surowsze kary i szersza niż dotychczas penalizacja mogą ograniczyć niepożądane zjawisko tzw. odwróconego łańcucha dystrybucji. Pierwsze komentarze dotyczące tych zmian pokazują jednak, że sama groźba kar może nie wystarczyć dla osiągnięcia ww. celu. Nie od dziś bowiem wiadomo, że to nieuchronność kary stanowi wykładnik skuteczności polityki karnej.

16 marca 2019 r. weszła w życie nowelizacja ustawy Prawo własności przemysłowej. Jest ona rezultatem implementacji do polskiego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2436 z 16 grudnia 2015 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych. Nowelizacja, choć nie jest rewolucyjna, z pewnością będzie miała doniosłe znaczenie praktyczne.

Wraz z najnowszą nowelizacją przepisów ustawy Prawo własności przemysłowej znika obowiązek graficznego przedstawiania znaków towarowych. Od 16 marca 2019 r. znaki towarowe mogą być przedstawiane w dowolnej formie z wykorzystaniem ogólnie dostępnej technologii, o ile sposób przedstawienia jest jasny, precyzyjny, samodzielny, zrozumiały, trwały, obiektywny i łatwo dostępny.

Nowelizacja Prawa własności przemysłowej wprowadza zmiany dotyczące szczególnych rodzajów znaków towarowych, takich jak znaki wspólne i gwarancyjne. Wspólny znak towarowy występował już w poprzedniej ustawie, nowością jest natomiast znak towarowy gwarancyjny, który zastąpił wspólny znak towarowy gwarancyjny. Co te zmiany oznaczają dla przedsiębiorców?

Nowelizacja ustawy Prawo własności przemysłowej wprowadziła znaczącą zmianę dotyczącą legitymacji czynnej licencjobiorcy w postępowaniach o naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy. Dotychczas, w przypadku krajowych znaków towarowych, tylko licencjobiorca wyłączny i wpisany do rejestru mógł na równi z uprawnionym dochodzić roszczeń z powodu naruszenia znaku towarowego, o ile umowa licencyjna nie stanowiła inaczej. Od 16 marca 2019 r. to się zmieniło.

Czy uprawniony ze znaku może zażądać od wydawcy słownika, aby obok potocznego znaczenia słowa będącego znakiem towarowym umieścił informację, że jest to zastrzeżony znak towarowy?

Obowiązująca od 16 marca 2019 r. nowelizacja ustawy Prawo własności przemysłowej przewiduje, że za naruszenie prawa ochronnego do znaku towarowego odpowiada również osoba, z której usług korzystano przy naruszeniu. Właściciel znaku towarowego może żądać od takiej osoby zaniechania naruszania znaku towarowego, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści i naprawienia szkody (gdy naruszenie jest zawinione). Nowe przepisy wprowadzają więc odpowiedzialność własną pośrednika za naruszenie znaku towarowego.