Artykuły | Co do zasady

Samochody autonomiczne powoli stają się rzeczywistością, czemu towarzyszą bariery logistyczne, technologiczne i prawne. Polski ustawodawca poczynił już pewne wstępne działania legislacyjne, wprowadzając np. definicję autonomicznego pojazdu mechanicznego czy procedurę testów takich pojazdów na drogach publicznych. Potrzebne są jednak dalsze ustawowe uregulowania dotyczące ubezpieczeń i towarzystw ubezpieczeniowych, obciążonych udzielaniem obowiązkowej ochrony OC w sytuacji wielkich niewiadomych oraz luk prawnych.

Klasyfikacja jako odpadów uszkodzonych i powypadkowych pojazdów sprowadzanych do Polski nadal budzi wiele wątpliwości. Niedawne wyroki sądów administracyjnych potwierdzają rygorystyczne podejście do tej kwestii w praktyce orzeczniczej, co skutkuje istotnym ryzykiem dla przywożących takie auta.

Polska będzie największym beneficjentem nadchodzącej perspektywy finansowej Unii Europejskiej na lata 2021-2027. Dwa główne cele finansowania w nowej perspektywie finansowej UE, tj. Inteligentna Europa oraz Zielona Europa, są zbieżne z celami nowoczesnego sektora motoryzacyjnego. Jego gracze mogą zatem liczyć na solidne wsparcie.

Produkcja pojazdów bazuje na systemie łańcucha dostaw. W dobie pandemii zwiększa się ryzyko, że nie wszystkie ogniwa tego łańcucha będą funkcjonować prawidłowo. Warto rozpatrywać to ryzyko w kontekście przepisów prawa restrukturyzacyjnego i upadłościowego.

16 lutego 2021 r. Ministerstwo Klimatu i Środowiska przedstawiło do konsultacji publicznych projekt Rozporządzenia w sprawie ceny maksymalnej za energię elektryczną wytworzoną w morskiej farmie wiatrowej i wprowadzoną do sieci w złotych za 1 MWh, będącej podstawą rozliczenia prawa do pokrycia ujemnego salda. Kwotę tą określono na poziomie 301,5 zł/MWh (approx. 67 EUR/MWh). Oznacza ona, że właśnie taka będzie maksymalna wysokość wsparcia przez państwo polskie farm wiatrowych budowanych na polskim obszarze Morza Bałtyckiego, która zostanie udzielona w ciągu najbliższych 4 miesięcy.

W poprzednich artykułach naszego cyklu zastanawialiśmy się, czy dane mogą być przedmiotem prawa własności i czy mogą podlegać ochronie jako któreś ze znanych kategorii praw na dobrach niematerialnych. Dziś odpowiemy na pytanie, czy i kiedy dane mogą uzyskać ochronę jako tajemnica przedsiębiorstwa. Najpierw jednak trzeba wyjaśnić, czym jest tajemnica przedsiębiorstwa i jaką ochronę daje taka kwalifikacja.

Miniony rok zakończył się serią kar pieniężnych wymierzonych przez Prezesa UODO. Pokazują one, jak istotna jest dbałość o bezpieczeństwo danych osobowych. I jak kosztowne może okazać się jej niezachowanie.

Dopełnieniem naszych dotychczasowych rozważań o cywilnoprawnym statusie danych powinna być analiza możliwości wykorzystywania danych na potrzeby tworzenia zabezpieczeń w obrocie gospodarczym. Zwiększająca się ekonomiczna wartość danych prowokuje poszukiwania skutecznych sposobów ustanawiania zabezpieczeń na tych aktywach.

Jak Brexit wpłynie na transgraniczne postępowania upadłościowe i restrukturyzacyjne z udziałem Wielkiej Brytanii? Czy orzeczenia wydane przez sąd upadłościowy w Wielkiej Brytanii nadal będą mogły zostać uznane w Polsce?

Odbiór oraz transport odpadów komunalnych stanowi przedmiot wielu zamówień typu in-house w Polsce. Przepis art. 67 ust. 1 pkt 12 p.z.p. stanowi jedną z możliwych podstaw udzielenia takiego zamówienia, nakładając na zamawiającego obowiązek spełnienia trzech przesłanek. Jednak czy na pewno tylko trzech? Problem ten pojawił się w sprawie, w której Krajowa Izba Odwoławcza odpowiedziała na pytanie, czy zamawiający musi spełnić również inne, pozaustawowe przesłanki, aby móc prawidłowo udzielić zamówienia z wolnej ręki.

Naturalnym rozwinięciem rozważań o prawnym statusie danych jest również pytanie o to, czy dane mogą być dziedziczone. To nie jest już problem teoretyczny. Dane mają coraz większą wartość i kluczowa staje się odpowiedź na pytanie, czy stanowią one składnik majątku osoby zmarłej, który może zostać przejęty przez spadkobierców.

7 grudnia 2020 r. Rada UE przyjęła decyzję i rozporządzenie ustanawiające globalny system sankcji za naruszenia praw człowieka. Na jego podstawie UE będzie mogła nakładać sankcje na osoby, podmioty i organy, które biorą udział lub są odpowiedzialne za poważne pogwałcenia i naruszenia praw człowieka na całym świecie – niezależnie od tego, w którym miejscu na świecie dojdzie do takich działań. Unijni przedsiębiorcy aktywni na rynku globalnym powinni jak najszybciej dostosować wewnętrzne systemy zgodności i uwzględnić kwestie praw człowieka przy projektowaniu swoich łańcuchów dostaw.