dr hab. Marcin Lemkowski | Co do zasady

Taki wniosek płynie z nieprawomocnego wyroku wydanego 2 lutego 2017 r. przez Sąd Okręgowy w Poznaniu w sprawie dotyczącej jednej z największych inwestycji infrastrukturalnych w Polsce, oddanej do użytku w grudniu 2016 r.

Szkody wyrządzone wskutek ludzkich błędów powinny być naprawiane. Są jednak takie obszary, w których uzyskanie odszkodowania z tytułu popełnionego błędu jest przeważnie trudne.

Roszczenia wynikające z uchwalenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, o których mowa w art. 36 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (a dla planów uchwalonych przez jej wejściem w życie – w art. 36 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym), przedawniają się z upływem 10 lat od dnia wejścia w życie planu niezależnie od tego, czy występuje z nimi przedsiębiorca, czy osoba fizyczna – orzekł Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi kasacyjnej przygotowanej przez prawników kancelarii.

Teoretycznie niewinny instrument przewidziany w art. 483 i 484 Kodeksu cywilnego spędza sen z powiek wielu wykonawcom, także tym zaangażowanym w projekty publiczne, realizowane na podstawie umów zawieranych w oparciu o Prawo zamówień publicznych. Kary umowne zastrzegane są za wszelkie naruszenia umowy i w ogromnej wysokości. Nadszedł czas, aby to zmienić.

Sąd Najwyższy trafnie uściśla swoje wcześniejsze stanowisko: nieuwzględnienie budynków i urządzeń w umowie przenoszącej prawo użytkowania wieczystego gruntu nie powoduje automatycznie nieważności takiej umowy.

Uzasadnienie orzeczenia sądowego pozwala stronie zorientować się w sposobie rozumowania sądu. Kodeks postępowania cywilnego szczegółowo określa, które decyzje należy uzasadniać z urzędu, które na wniosek, a które w ogóle nie podlegają uzasadnieniu. Warto rozważyć, czy zmiana obowiązującej regulacji nie odciążyłaby sądów od być może zbędnej pracy, w rezultacie przyspieszając rozpoznawanie spraw.

Ustawa z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta (Dz.U. 2014 poz. 827), wchodząca w życie w dniu 25 grudnia 2014 roku, zawiera nowe regulacje nie tylko w zakresie umów konsumenckich. W art. 492(1) Kodeksu cywilnego wprowadzono bowiem nową podstawę odstąpienia od umowy wzajemnej.

Reguły postępowania cywilnego, zarówno te obowiązujące obecnie, jak i występujące w dawnym postępowaniu gospodarczym, wymagają od stron oferowania wszystkich dowodów już na samym początku postępowania. Celem takiej regulacji miało być usprawnienie postępowania. Czy ten cel został osiągnięty?

Odpowiedź na to pytanie jest jednym z najtrudniejszych dla każdego prawnika praktykującego w sądzie.

Ostatnio Sąd Najwyższy aż trzykrotnie wypowiadał się w sprawach dotyczących budowy farmy wiatrowej na cudzym gruncie. Dowodzi to, że przy takich inwestycjach występuje wiele problemów prawnych, wymagających rozstrzygnięcia właśnie w orzecznictwie.

Prawo własności nieruchomości można nabyć też przez zasiedzenie, na skutek długotrwałego posiadania. Czy posiadacz, któremu nie przysługuje prawo własności, jeśli zaproponuje właścicielowi nabycie nieruchomości, ryzykuje przerwanie biegu zasiedzenia?

Podstawowe obowiązki sprzedawcy określa art. 535 k.c. Zgodnie z tym przepisem sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy oraz ją wydać. Czy oprócz tego sprzedawca musi spełnić jeszcze jakieś dodatkowe obowiązki?